ما آن شقايقيم که با داغ زادهايم

ما بي غمان مست دل از دست داده‌ايم

همراز عشق و همنفس جام باده‌ايم

بر ما بسي کمان ملامت کشيده‌اند

تا کار خود ز ابروي جانان گشاده‌ايم

اي گل تو دوش داغ صبوحي کشيده‌اي

ما آن شقايقيم که با داغ زاده‌ايم

پير مغان ز توبه ما گر ملول شد

گو باده صاف کن که به عذر ايستاده‌ايم

کار از تو مي‌رود مددي اي دليل راه

کانصاف مي‌دهيم و ز راه اوفتاده‌ايم

چون لاله مي مبين و قدح در ميان کار

اين داغ بين که بر دل خونين نهاده‌ايم

گفتي که حافظ اين همه رنگ و خيال چيست

نقش غلط مبين که همان لوح ساده‌ايم

#حافظ

يه کتاب حافظ جيبي دارم وقتي دلم ميگيره بازش ميکنم و ميخونم 

اينم يه روزي از همين روزاي سرد زمستوني باز کردم و خيلي کيف کردم وقتي اسممو تو شعرش ديدم و توصيف شعرش عين حال و روزم بود

عکس محسن رو گذاشتم بينش تا هروقت دلم خواست بخونمش، شده شعر مورد علاقم از حافظ

حافظ جان، جان و جانانمي