م ن م ر ت ب م

صبح زيباتون بخير 

من امروز صبح براي هزارمين بار کارت مترومو گم کردم و اصلا هم يادم نمياد آخرين بار کجا ديدمش 

وقتي صبح همسرم اين نکته رو متذکر شد که تو شه هستي ازش ناراحت شدم و بهش گفتم اول صبحي تحقيرم نکنه 

ولي اين کجاش تحقيره؟

من واقعا شه هستم و اين يک خصوصيت 

حالا خوب يا بد

واقعيت اينه که من  شه و هواس پرت و سر به هوام و يک سره تو خيالات سير ميکنم، ميترسم بعدا برام مشکل ساز شه وقتي مسئوليت هاي سنگين تري روي دوشم باشه و هواس پرتيم نه تنها خودم، بلکه به بقيه هم آسيب برسونه 

پس با اين حساب ميخوام سعي کنم تنبلي رو بزارم کنار و ياد بگيرم هرچيزي رو سرجاش بزارم 

واقعا کار مشکليه من آدمي هستم (نميخوام ديگه باشم) که ترجيح ميدم جوراب، لباس، شلوار، وسايل آرايش و هرچيزي که براي حاضر شدن صبح احتياج دارم تو کمد رو هم ريخته باشه و هرروز صبح در حال اتو کردن لباس هاي از دهن گاو در آوردم باشم تا اينکه همش رو جا لباسي مرتب باشه و خيلي شيک حاضر شم 

مسخرست ولي به نظرم آدم وقتي از سرکار مياد خونه دوست داره تمام چيزهاي مربوط به کار و نيست و نابود کنه و از جلو چشم برشون داره و از زمان باقي مانده تا صبح روز بعد لذت ببره تا اينکه مثل آيينه دق بزاره رو آويز جلو چشم 

البته اين براي کسايي صدق ميکنه که مثل من از کارشون بدشون مياد 

و براي خرج و مخارج و از رو بيکاري ميان کار ميکنن 

البته خداروشکر ميکنم لااقل اين کارو دارم خيلي ها همينم ندارن 

ولي خيلي ها بهترشم دارن يعني کاري که بهش علاقه دارن 

نوش جونشون قطعا لياقتشو دارن يا کسيو دارن که حمايتشون ميکنه و يا جرات ايستادن در مقابل کسيو دارن که حمايتشون نميکنه در هر حال اونا موفق هستن چون کاريو ميکنن که بهش علاقه دارن 

خلاصه اينکه فکر ميکنم بهتره با واقعيت کنار بيام و زندگي رو براي خودم آسون تر کنم 

لباسامو از توي کمد در بيارم و بزارم رو آويز و اگر چشمم بهش خورد بدونم وقت زيادي ندارم و بشينم و کاراي مورد علاقمو انجام بدم 

پياده روي کنم، کتاب بخونم، فيلم ببينم و عشق و حال کنم 

من توي کار هم همينقدر شه هستم 

همه ي مدارک و روي هم تلنبار ميکنم و وقتي دنبال چيزي ميگردم همه رو ميريزم بيرون و هر سري هم به غلط کردن ميوفتم ولي کارم که راه ميوفته همه چي يادم ميره (يه بار جستي ملخک.)

همه فکر ميکنن رئيس دفتر ها آدم هاي با نظم و ترتيبي هستن ولي من بعد از گذشت 3 سال و 7 ماه و 7 روز هنوز هم شه هستم 

و هنوز استرس ميگيرم وقتي کسي بهم ميگه چيزيو پيدا کنم و ميگم از شنبه بايگاني ميکنم ولي نميکنم 

من يک شه به تمام عيار هستم 

من وقتي ميخوام برم مهموني کمد لباس ها رو خالي ميکنم رو زمين، وقتي ميخوام ارايش کنم کيف آرايش رو خالي ميکنم رو ميز، وقتي دنبال گل سر ميگردم صندوقچه گل سر هارو هم خالي ميکنم و همه چيو ميريزم و حاضر ميشم بعدم ميگم اومدم خونه جمع ميکنم و چون خيلي تنبل هستم وقتي ميرسم خونه خستم و ميخوابم و فرداشم که سر کارم وقت نميکنم يه دو سه روزي اتاق تو همون حالت ميمونه تا يکي با فحش و لعنت دست به کار شه و اتاق رو تميز کنه واقعا از گفتن اين حرف ها شرمندم و پشيمونم ميخوام مرتب باشم و اينو مينويسم و ميچسبونم به 

به کجا بچسبونم کسي نبينه مسخرم کنه؟

زير ميز مثلا؟

اونجا رو که خودمم نميبينم 

رمزي مينويسم خوب 

يه کاغذ ميچسبونم به مانيتور و روش مينويسم 

م ن م ر ت ب م 

خوبه اينجوري نه؟

يعني ميشه منم مرتب شم؟

برام بمونه هميشه تا آخر عمر 

بريم ببينيم چي ميشه 

بلکه اين ذهن آشفته هم بتونيم مرتب کنيم 

با اجازه من از کاغذ هايي که هفته گذشته گذاشتم رو کيس و يه ساعت پيش پخش زمين شد و من حال نداشتم بردارم شروع کنم 

چون گشنم بود اون موقع، واقعا آدم بي صبونه حال نداره کاري بکنه 

درک کنيد لطفا اين ربطي به شه بودن و تنبلي نداره :)

حالا صبونمم خوردم کار خاصي هم ندارم ببينم چيکار ميکنم 

اين شما و اينم شقايق و همسرش که در کمتر از يک ساعت حاضر شدن و رفتن عروسي 

ديگه خودت تا تهش برو.